Od kiedy...

Od kiedy jestem mamą każdego ranka pierwsze, co robię- to się uśmiecham! Nigdy wcześniej tak nie było, bywały lepsze i gorsze poranki. Ale teraz, gdy malutki bąk jest rozpromieniony i rozgadany i wpatrzony we mnie, nie sposób nie mieć wymalowanego na twarzy uśmiechu- od ucha do ucha :)
Dziś miałyśmy babski poranek, mierzyłyśmy Zosine buciki. Jak to dziewczyna- ma ich sporo. Strojnisia.

                          te są najsłodsze :)

dziś na spacer, Zosia po raz pierwszy poszła ( poszła ;)) w bucikach, są jeszcze troszkę za duże

A to z naszego spaceru, mamy to szczęście, że mieszkamy na obrzeżach miasta- trochę tu jak na wsi :) cieszy mnie to, bo w centrum miasta nie dałabym chyba rady mieszkać, nie byłabym szczęśliwa. W marzeniach widzę dom na wsi, chciałabym żeby moje dzieci miały takie dzieciństwo, jak te z książek Astrid Lindgren.

Dziś jest tak bardzo wiosennie. Oby już tak zostało! 

Marysia